KAR YAĞIYOR OĞUL, MİLLET MALIDIR ZİYAN OLMASIN

Hikâyeyi okuyunca kendi kendime sormadan edemedim: ''Devlet malı deniz, yemeyen domuz'' diyerek, kalplerinde Allah korkusu da olmadan tüyü bitmedik yetimin hakkını yiyenler kahraman ecdadımın has evlatları mıdır acep?
Olabilir mi, mümkün mü bu?
''Olamaz elbet!''
Peki, öyleyse kim bunlar?..
Mustafa NECATİ Bey anlatıyor.
Hikâyeyi okuyun ve buna siz karar verin...
KURTULUŞ SAVAŞI, BEBESİNDEN ÖNCE BU VATANI
 DÜŞÜNEN MUKADDES İNSANLARIN AZMİ İLE KAZANILDI 
Kurtuluş Savaşının yapıldığı yıllarda uzun yollarda kesintisiz süren bir akışla savaş alanlarına inen mübarek kağnı kafilelerine her zaman rast gelirdim.
Görüntü hiç değişmezdi: “Zayıf öküzlerin çektikleri cephane yüklü arabalar ve bunların başlarında yanık yüzlü, çıplak ayaklı kadınlar, ihtiyarlar hatta çocuklar… Çok defa yolun kenarına çekilir, onların geçişini, gözlerim yaşararak seyreder, kağnıların gıcırtılarını ilahi bir musiki gibi dinlerdim.
Karlı bir gün Çerkeş önlerinde kağnılarla cephane taşıyan bir kadın kafilesine rast gelmiştik.
Kafile yaklaştı ve selamlaştık.
Biz soğuktan kalın örtüler altında bile titrerken, arkasındaki peştamalde bebeği bulunan ama buna rağmen tek yorganını bebeğin üstüne değil de; arabaya örten bir ninenin, çıplak ayaklarla karları çiğnediğini görünce içimde bir merhamet sızladı.
Yorganı, arkasına sardığı peştemalin içinde ara sıra hıçkıran bir bebeğin üzerine değil de, niçin arabanın üzerine serdiğini sormak gereğini duydum.
Sorumu garip bir tarzda karşıladı.
Anlaşılan bu durumu konuşmaya değer bulmuyordu.
Cevap beklediğimi anlayınca, kutsal bir şeye yaklaşır gibi kağnıya yaklaştı, yorganı aralayarak altındaki mermileri gösterdi:-Kar serpeliyor oğlum, millet malıdır yazık, nem kapmasın.-
Uçlarından çekerek yorganı mermilere sıkı sıkı sardı.
Az önceki merhametimden utandım.
İşte; Kurtuluş Savaşı, bebesinden önce bu vatanı düşünen, mukaddes insanların azmiyle kazanıldı''