Sıtkı Şeremetli - Köşe Yazısı

KAR VE DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ
Karın altında mısınız, üstünde misiniz?''
Kar güzeldir, temizdir, beyazdır. Neşe verir insana…
Öyle değil mi?
Bakın, ne güzel oturmuşsunuz pencerenin önüne tane tane yağan karı izliyorsunuz mutlulukla. Kucağınızda bebeğiniz, elinizde sıcacık çayınız… Sıcacık yuvanızda ne kadar da mutlusunuz… Belki birazdan bahçeye çıkar kalın paltolarınızı giyer ve kartopu oynar ya da kardan adam yaparsınız.
Doya doya yaşayın böyle bir güzelliği…
Peki ya ötekiler?
Evinde yakacak odun kömürü olmayanlar… Ayağında ayakkabı, sırtlarına giyecek paltoları olmayanlar… Soğuktan, damı akan evlerinde tir tir titreyenler…
Onları düşünüyor musunuz?
Onlara soruyor musunuz?
“Hava soğuk, kar yağıyor… Yakacağınız var mı? İçecek bir kâse çorbanız var mı?” diye…
Sorun mutlaka sorun…
Acılar ve sevinçler paylaşılırsa güzeldir.
KARIN ALTINDA MISIN, KARIN ÜSTÜNDE MİSİN?
Dün genç bir kardeşim aradı. Sağ olsun hal hatır sordu. Sağlığımı sordu.
Kar yağıyordu. Ben de ona sordum:
''Karın altında mısın, üstünde misin?''
Şaşırdı.
''Anlayamadın'' dedi.
Gençler bilmiyor.
Anlattım.
Eskiden Balıkesir'de evler tek katlı, bahçeli ve etrafı duvarlarla örülü idi.
Kar da çok yağardı.
Sabahleyin kalkan bahçeye çıkar komşusunun duvar dibine gider bağırırdı.
''Komşuuuu..Karın altında mısın, üstünde misin?''
Komşu cevap verirdi:
''Altındayım''
ya da
''Üstündeyim''
diye…
Ne demekti bu?
''Altındayım'' derse bir sıkıntısı var demekti. Komşular hemen yardımına koşardı.
''Üstündeyim''
derse ''sorun yok'' demekti.
İşte böyleydi eski Balıkesir.
Komşuluk vardı. Dostluk vardı. Dayanışma vardı.
Ne güzeldi!
Bu adetleri, gelenekleri yaşatmalıyız.